هوش مصنوعی به محققان کمک می کند تا تکه های میکرونیدلی طراحی کنند که موهای موش های طاسی را بازسازی می کند
ریزش مو برای بسیاری از مردان و زنان نامطلوب است، زیرا مدل موی افراد اغلب با اعتماد به نفس آنها مرتبط است.
و در حالی که برخی از مردم آن را پذیرفته اند، برخی دیگر آرزو می کنند که بتوانند رشته های از دست رفته خود را دوباره رشد دهند. اکنون، محققانی که در Nano Letters گزارش داده‌اند، از هوش مصنوعی (AI) برای پیش‌بینی ترکیباتی استفاده کرده‌اند که می‌توانند گونه‌های فعال اکسیژن را در پوست سر خنثی کنند. آنها با استفاده از بهترین کاندید، یک چسب میکروسوزن اثبات مفهوم ساختند و به طور موثر موهای موش را بازسازی کردند.
اکثر افراد مبتلا به ریزش موی قابل توجه به بیماری آلوپسی آندروژنیک مبتلا هستند که طاسی با الگوی مردانه یا زنانه نیز نامیده می شود. در این شرایط، فولیکول‌های مو می‌توانند توسط آندروژن‌ها، التهاب یا فراوانی بیش از حد گونه‌های فعال اکسیژن مانند رادیکال‌های آزاد اکسیژن آسیب ببینند.
هنگامی که سطح رادیکال‌های آزاد اکسیژن بیش از حد بالا باشد، می‌توانند آنزیم‌های آنتی اکسیدانی بدن را که معمولاً آنها را کنترل می‌کنند، تحت تأثیر قرار دهند. سوپراکسید دیسموتاز (SOD) یکی از این آنزیم‌ها است و محققان اخیراً شبیه‌سازی‌های SOD به نام «نانوزیم» ساخته‌اند. اما تاکنون، مواردی که گزارش شده اند در از بین بردن رادیکال های آزاد اکسیژن خیلی خوب نیستند. بنابراین، لینا وانگ، ژیلینگ ژو و همکارانش می‌خواستند ببینند که آیا یادگیری ماشینی، نوعی هوش مصنوعی، می‌تواند به آنها کمک کند نانوزیم بهتری برای درمان ریزش مو طراحی کنند.
محققان ترکیبات تیوفسفات فلزات واسطه را به عنوان نامزدهای بالقوه نانوزیم انتخاب کردند. آنها مدل‌های یادگیری ماشینی را با 91 ترکیب مختلف فلزات واسطه، فسفات و سولفات آزمایش کردند و تکنیک‌ها پیش‌بینی کردند که MnPS3 قوی‌ترین توانایی مشابه SOD را دارد.
سپس نانوصفحات MnPS3 از طریق انتقال شیمیایی بخار منگنز، فسفر قرمز و پودرهای گوگرد سنتز شدند. در آزمایش‌های اولیه با سلول‌های فیبروبلاست پوست انسان، نانوصفحات به طور قابل‌توجهی سطوح گونه‌های فعال اکسیژن را بدون ایجاد آسیب کاهش دادند.
بر اساس این نتایج، این تیم تکه‌های میکروسوزن MnPS3 تهیه کردند و مدل‌های موش مبتلا به آلوپسی آندروژنی را با آنها درمان کردند. در عرض 13 روز، حیوانات رشته‌های موی ضخیم‌تری را بازسازی کردند که بیشتر از موش‌هایی که با تستوسترون یا ماینوکسیدیل درمان شده بودند، پشت‌های طاس آنها را پوشانده بود. محققان می گویند که مطالعه آنها هم یک درمان نانوزیمی برای بازسازی مو تولید کرد و هم پتانسیل روش های مبتنی بر کامپیوتر را برای استفاده در طراحی نانوزیم درمانی های آینده نشان داد.
