بازار گسترده و سرمايه‌گذاري‌هاي كلان در حوزه فناوری نانو، منجر به ظهور مفهومي جديد، به نام اقتصاد فناوري نانو شده است. اقتصاد فناوري نانو، ناشي از همگرايي علوم نانو و اقتصاد بوده و به اين معنا است كه علم، فناوري و اقتصاد نمي‌توانند به‌طور كامل از هم جدا باشند. ايجاد محيطي كه در چارچوب آن دانش موردنظر از طريق نهادهاي عمومي، خصوصي و دانشگاهي به‌دست‌آمده و اين امكان را فراهم میکند تا به سؤالات پيچيده‌اي چون نقش تحقيقات فناوري نانو در رشد اقتصادي و مكانيسم‌هاي توسعه نوآوري و رقابت‌پذيري از طريق همكاري پاسخ داده شود، ازجمله كاركردهاي اقتصاد نانو محسوب مي‌شوند. يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي اين رويكرد بين‌رشته‌اي، توسعه صحيح سرمايه انساني است. اقتصاد نانو، نيازمند نوع جديدي از کارکنان آموزش‌ديده حرفه‌اي است كه بتوانند نقش تمام نقش‌آفرينان حوزه علم، مهندسي، تحقيق و توسعه را مشخص كنند. افرادي كه واجد چنين مهارت‌هايي باشند، جزو بهترين افراد براي راهبري دانشگاه‌ها، شركت‌ها و كشورها در عرصه اقتصاد جهاني هستند. افراد مذكور، پيشگامان کسب‌وکارهاي جديد فناوري نانو خواهند شد و با تعيين راهبردهاي جهاني، منجر به توسعه همبستگي، ايجاد کسب‌وکارهاي جديد و توسعه مشاركت دولت، دانشگاه و بخش خصوصي خواهند شد و رونق اقتصاد ملي و منطقه‌اي را شتاب خواهد بخشيد.
