خدمات تخصصی

ارزیابی خواص آنتی باکتریال ترکیبات مختلف

تستهای حساسیت ضدمیکروبی

حساسیت اصطلاحی است که هنگامیکه میکروب هایی مانند باکتری و قارچ در حضور یک یا چند داروی ضدمیکروبی قادر به رشد نیستند، استفاده میشود. تست حساسیت بر روی باکتریها یا قارچهای عامل یک عفونت خاص پس از بازیابی آنها از کشت یک نمونه بالینی انجام میشود. این تست برای تعیین اثربخشی بالقوه آنتی بیوتیک های خاص بر روی باکتری ها و / یا برای تعیین اینکه آیا باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های خاصی مقاومت حاصل کرده اند، استفاده می شود. از نتایج این آزمایش می توان برای کمک به انتخاب دارو (داروها) استفاده کرد که احتمالاً در درمان عفونت بیشترین تأثیر را خواهد داشت.

حساسیت ضدمیکروبی با روشهای بسیار متنوعی بررسی میگردد و این روشها همچنین میتوانند برای اثبات فعالیت ضدمیکروبی سایر ترکیبات شیمیایی، نانوذرات و انواع عصاره های گیاهی و جانوری نیز به کار رود. در ادامه نام برخی از این تستها آورده شده است:

  • تعیین حساسیت ضدمیکروبی به روش دیسک دیفیوژن یا انتشار از دیسک
  • تعیین حساسیت ضدمیکروبی به روش چاهک پلیت
  • تعیین حداقل غلظت مهارکننده (MIC) به روش میکروتیترپلیت
  • تعیین حداقل غلظت مهارکننده (MIC) به روش E-test
  • تعیین حداقل غلظت کشنده (MBC) به روش drop plate
  • مطالعه خاصیت سینرژی یا هم افزایی ترکیبات ضدمیکروبی
  • سنجش کینتیک زمان مرگ (تست کارایی ترکیبات ضدمیکروبی)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا